شیوع هرنی دیسک کمر در پرستاران شاغل در دو بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

زمینه و هدف: هرنی دیسک کمر در پرستاران بخصوص در پرستارانی که در بخش های سنگین و پر خطر مثل اتاق عمل، بخش های جراحی، فوریت های پزشکی و مراقبت های ویژه (icu) مشغول به کار می باشند، شایع است. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع هرنی دیسک کمر در کارکنان پرستاری شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام شد.   روش تحقیق: این مطالعه توصیفی، تحلیلی در سال 1383 و به صورت سرشماری بر روی تمامی کارکنان پرستاری شاغل در دو بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی انجام شد. پرسشنامه ای حاوی اطلاعات فردی، سوابق کاری، داشتن سابقه کمردرد، نوبت کاری، علائم هرنی دیسک کمر و چگونگی تشخیص هرنی دیسک کمر در اختیار نمونه ها قرار گرفت. پس از تکمیل پرسشنامه و ارزیابی آن، افراد مشکوک به هرنی دیسک کمر که کمردرد و علائم اصلی هرنی دیسک کمر را داشتند برای تشخیص قطعی به پزشک متخصص مغز و اعصاب معرفی شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های کای اسکوئر و تی در سطح معنی داری 05/0= a تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: شیوع هرنی دیسک کمر در افراد مورد مطالعه 1/12% و شیوع کمردرد 73% تعیین گردید. میانگین سنّی در افراد مبتلا به هرنی دیسک کمر 6/7 ± 39 و در افراد غیر مبتلا 4/8 ± 33 سال برآورد گردید و نشانگر اختلاف معنی داری بود (01/0 p= ). شیوع هرنی دیسک کمر در پرستاران نوبت صبح 5/38% و در پرستاران سایر نوبت ها 8% به دست آمد و دارای اختلاف معنی داری بود (001/0 p< )؛ ابتلا به هرنی دیسک کمر در پرستاران با سابقه کار بالاتر از 15 سال 23% و در پرستاران با سابقه کار کمتر از 15 سال 1/8% و از نظر آماری دارای اختلاف معنی داری بود (01/0= p ).   نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که شیوع هرنی دیسک کمر در پرستاران نوبت صبح و پرستاران با سابقه بالای 15 سال و همچنین پرستاران شاغل در بخش های سنگین و پرخطر بیشتر است. به منظور کاهش این بیماری، توجه مسؤولین پرستاری را به تعویض دوره ای بخش محل خدمت و افزایش تعداد پرستاران صبح و همچنین آموزش پرستاری در خصوص اصول صحیح مکانیک بدن توصیه می شود.